Als je het niet oplost, blijft het doorzeuren...

Toen mijn kinderen nog klein waren stelden ze soms grote vragen, vragen die lastig te beantwoorden zijn: Waar blijft iemand die dood is? Hoe weet je of God bestaat?  Vragen die mij aan het denken zetten over een kloppend antwoord en waar ik niet altijd antwoord op had. En waar ik probeerde een antwoord op te vinden dat aansloot bij hun belevingswereld. Iemand had hen verteld over de hemel. Gaat je lijf dan ook naar de hemel of alleen jijzelf? En als de hemel in de lucht is, waarom kan ik die dan niet zien? Op welk sterretje zitten ze dan? Kunnen zij ons wel zien? Soms werd ik er moe van: wanneer stopt het vragen stellen?  

Mijn kinderen prikten er feilloos doorheen als een volwassene hen iets vertelde dat onlogisch was of niet waar. Dan ging het vragen gewoon door.  Het vragen stopte pas als er een antwoord was dat paste in hun belevingswereld, ze zich serieus genomen voelden en de wereld om hen heen weer ‘logisch’ was. 

In diezelfde periode viel het me op mijn werk ook op (ik werkte toen nog in loondienst): als ik zelf mijn vragen niet beantwoord kreeg, bleef ik ook doorgaan tot ik een bevredigend antwoord kreeg. Dat hoefde niet eens het antwoord te zijn dat ik wilde: ik wilde wel duidelijkheid en ik wilde serieus genomen worden:
Is er nog ruimte om te zoeken naar een beter antwoord? Zo ja, dan ging ik nogmaals het gesprek aan.
Of komt er duidelijkheid dat ik het onderwerp niet meer ter sprake hoef te brengen? Bijvoorbeeld een definitief ‘nee’ of een definitief besluit in een andere richting? Dan kon ik het laten rusten.

Duidelijkheid brengt rust. In die - tijdelijke - duidelijkheid kan een mens zijn eigen koers kiezen.

Toen ik eens nader bekeek wat ik in rollenspellen zag bij deelnemers aan mijn trainingen, zag ik daar hetzelfde:  Zolang er onduidelijkheid is ‘zeurt een gesprek door’ of ontstaat er ontevredenheid, of voer je 3 x een gesprek over hetzelfde onderwerp. Het gaat hierom:

• Durft de deelnemer een duidelijk standpunt in te nemen in het gesprek en kan hij dat standpunt helder verwoorden?
• Verwoordt de directeur de nieuwe koers helder? Wat hoort daar nog wel bij, wat niet?
•  Is het ‘ja’ of ‘nee’ van de leidinggevende eenduidig? 
•  Verwoordt de recruiter de feedback bij een afwijzing kort en helder? 

Zo ja: dan wordt een onderwerp meestal goed afgerond. Zo nee: dan blijven de vragen komen.

Voor de gesprekspartners geldt:

• Worden mijn wezenlijke vragen voldoende beantwoord? 
• Voel ik mij serieus genomen in mijn vragen? 
• Heb ik contact met mijn gesprekspartner?                            

 Zo ja, dan komt er rust. Zo nee: dan ‘zeurt het door’…

Wanneer je weet waar je aan toe bent en je je serieus genomen voelt kun je je weer concentreren op de hoofdzaken en het werk dat je te doen hebt. 

Welk gesprek blijft bij jou ‘doorzeuren?’

Met mijn blogs wil ik tips delen die jou Rust en Resultaat kunnen brengen in je gesprekken, zodat jij je werkgesprekken beter, effectiever, en doelgerichter kunt voeren.  Wil je hulp om je gesprekken meer zelfverzekerd te voeren?  Dat kan! Bijvoorbeeld in een individuele training met mij en een ervaren actrice.. Maak nader kennis en meld je aan op www.jvts.nl/contact Of bel me op 06-41 52 78 35        Een hartelijke groet van Jacqueline!